Vulkaan Telica en Salsa dansen

Voordat ik over mijn geweldige ervaring van Vulkaan Telica ga vertellen, heb ik eerst nog een leuke ervaring van vorige week donderdag. Donderdag ben ik namelijk met Vanessa, een Duits meisje die voor 1 week in hetzelfde huis woonde, en Gustavo, de zoon van een kennis van mijn gastmoeder, uit geweest. We gingen naar een bar met live muziek en dansvloer. In het begin zaten we met z’n drieën te kijken hoe goed iedereen kon salsa dansen, maar al gauw waren Vanessa en ik de sjaak en werden we de dansvloer opgesleurd. Dat ik niet kan salsa dansen was helaas geen excuus, en dus kreeg ik boven op het podium een beetje les, en kon iedereen mooi toekijken. Gelukkig was het behoorlijk druk op het podium en kon ik mij snel naar de achtergrond verplaatsen. Het was echt super leuk om te doen, maar ik kan er echt geen bal van. En iedereen elke keer maar zeggen ‘’No es dificil, solo un, dos, tres.. un, dos, tres..’’. Nou die 1, 2, 3, ging mij toch echt wel iets te snel. Maar ik had zo iets, niemand die mij hier kent, dus kan ik er maar beter om lachen. Om 24.00 was het helaas tijd om naar huis te gaan, want om 08.00 had ik wel weer Spaanse les. De 3 weken Spaanse les zijn echt voorbij gevlogen en ik vind het heel jammer dat het afgelopen is, ik had graag nog meer bijgeleerd. Maar ik moet zeggen dat ik zeker niet ontevreden ben met wat ik nu allemaal al weet. En ik heb gehoord dat ik bij Quetzaltrekkers 1x in de week ook een gratis les Spaans kan krijgen, dus dat ga ik zeker doen.
Oké en dan nu het verhaal over mijn eerste vulkaan tour. Zoals ik al had verwacht, het was echt SUPER! Vrijdagavond ben ik naar het Quetzaltrekkers kantoor gegaan om te helpen met de voorbereidingen voor de volgende 2 dagen. Ik heb me bezig gehouden met het eten. Pasta koken, stokbrood in porties verdelen, groentes snijden etc. De andere dingen zoals flessen water vullen en campingmateriaal pakken waren al gedaan. Nou en de volgende ochtend om 04.30 ging mijn wekker, omdat ik om 5 uur al weer op kantoor moest zijn. Om 06.00 moesten de gasten verzamelen en voor die tijd moest onder andere het ontbijt worden gemaakt. In totaal waren we met 11 personen: 3 Fransen, 2 Hollanders, 2 Amerikanen en 1 Duitser en 3 personen van Quetzaltrekkers (de gidsen). Om 07.30 vertrokken we van kantoor en liepen we naar het busstation. Dit was al een leuk gezicht omdat er ineens 11 personen opduiken met zware bepakking en die kriskras door de lokale markt moeten. Onze bagage bestaat uit 9 liter water, eten of tent en overige slaapspullen. Alle bagage word bovenop de chickenbus geladen, en dan bedoel ik ook echt ALLE bagage. Zo zag ik dat er op de bus naast ons een heel bankstel mee moest. En één meneer die gewoon die hele bank op zijn hoofd laat balanceren en zo via een klein trapje aan de bus naar boven klautert!! (Zie foto). Toen die meneer klaar was hebben we hem even een applausje gegeven, dat kon hij wel waarderen. Met de chickenbus is het ongeveer 45 minuten naar het vertrekpunt. Je ziet vulkaan Telica al van grote afstand, maar elke keer dat je dichterbij komt word de vulkaan groten en spectaculairder. Op het moment dat wij de tocht begonnen konden we de vulkaan niet meer zien, omdat die achter een andere grote berg lag. Maar het was ongeveer 4/5 uur lopen. In het begin kom je nog langs een modderpoel met kokende modder. Daarna is het voor ongeveer 2 uur redelijk vlak. Alhoewel een aantal personen wel schrokken toen ze te horen kregen dat dit het ‘makkelijke’ deel van de tocht was. De route is trouwens heel mooi, in het begin loop je namelijk over het erf van verschillende boeren. De boeren werken hier nog met paard en wagen en af en toe komt er een grote kar voorbij die word getrokken door een aantal stieren met grote horens, erg indrukwekkend om dit te zien. Na 2 uur wandelen kom je bij een grote mangoboom aan, hier hielden we een langer pauze. Helaas moesten we het nu nog bij koekjes, nootjes en water houden, maar in april/mei hangt de hele boom vol met grote mango’s! De 2/3 uur na deze pauze is het zware gedeelte. Dan begint namelijk de echte klim pas, en het word al iets later dus de temperatuur loop ook steeds meer op en grote gedeeltes loop je midden in de zon. Het was echt wel een zware klim, maar conditioneel kon ik het goed aan, en aan je backpack begin je ook snel te wennen. Het moeilijkste was nog dat de grond super droog is, en dat je bij steile gedeeltes makkelijk terug naar beneden glijd of je evenwicht verliest. En dan is het met een tas van ongeveer 15 kilo toch wel moeilijk om overeind te blijven. Maar uiteindelijk kom je na een lange, zware klim boven op een heuvel aan en sta je loodrecht tegenover vulkaan Telica, super gaaf! Het is gewoon niet te beschrijven hoe indrukwekkend dat is. Een gigantische krater van donkerrood gesteente en grote pluim rook die naar buiten komt. Vanaf daar was het nog 10 minuutjes lopen naar onze kampeerplaats, direct onder de vulkaan. En deze plek ligt vol met grote brokken gesteente omdat dit vroegen een actieve krater was, erg bijzonder. We waren al om 14.00 op onze kampeerplaats, dus we hadden de rest van de middag lekker de tijd om uit te rusten, de boel op te zetten en om van de omgeving te genieten. Ik moest samen met de 2 andere gidsen de lunch voorbereiden. Wat ook niet vervelend was is dat één boer zo slim is om bier te verkopen onder de vulkaan. Nou geloof me, dat gaat er wel in na 5 uur in de hitte lopen. Dit was trouwens geen winkel, maar die man heeft gewoon een hutje gebouwd om wat geld te verdienen. Toen het bier op was, is hij zelfs weggegaan om met zijn paard meer bier te gaan halen! Haha! Nadat we hadden gelucht gingen we de krater van dichtbij bekijken. En dan bedoel ik ook echt van dichtbij. Bij ons zou er een afrastering zijn, maar hier kun je gewoon tot de rand gaan, dus je moet wel even je koppie er bij houden. Als gidsen geven wij de tip om de laatste meters er heen te tijgeren, zodat je er niet in kukelt als je over een steentje struikelt. De lucht uit de vulkaan heeft een hele sterke scherpe lucht waar je in het begin echt even aan moet wennen met ademhalen. Het avondeten bestond uit spaghetti die ik die avond er voor heb gekookt. Na het avond eten gingen we naar de zonsondergang kijken, echt heel prachtig! En vervolgens liepen we weer naar de krater, omdat je in het donker zelfs lava kunt zien! Dit vond ik echt een van de meest bijzondere dingen wat ik ooit heb gedaan. Je ligt daar namelijk op de rand van een krater, ziet lava gloeien, en het lawaai dat hierbij komt lijkt op een vliegtuig die laag overvliegt. Aan de ene kant is het ook wel een beetje griezelig, want op dit soort momenten voel je je als mens zo klein en is de aarde zo groots en onvoorspelbaar. Vervolgens kijk je naar de lucht en zie je de hele hemel vol met sterren. Echt zoveel bij elkaar heb ik er nog nooit gezien. Na dit spektakel hebben we nog even om het kampvuur gezeten en zijn daarna gaan slapen. Je moet trouwens wel even opletten waar je gaat zitten omdat het er eigenlijk vol loopt met schorpioenen van zo’n 10cm groot! ’s nachts is het trouwens redelijk koud, je loopt wel met jas of fleece vest omdat het zo veel afkoelt, maar vooral omdat er zo veel wind is. Maar waarschijnlijk mag ik niet klagen als ik jullie temperaturen hoor.. De volgende ochtend stonden we weer vroeg op voor de zonsondergang en na een goed ontbijt was het tijd om in te pakken en terug te lopen. Terug was een stuk makkelijker omdat het naar beneden gaat en het was nog redelijk koel in de morgen. Wat niet zo makkelijk was, is dat we de 3 Fransen zijn kwijtgeraakt. Zij vonden het namelijk nodig om voorop te lopen en hun eigen weg terug te vinden. Ook al waren er behoorlijk wat afslagen. Het is allemaal goed afgelopen en toen wij terug bij het eindpunt kwamen, zaten zij al aan het bier. Wat ze helaas niet begrepen was dat mijn collega heeft moeten rennen om hun op te zoeken en dat de rest moest wachten. De regel die in kantoor was uitgelegd is namelijk. Als je op een of andere manier kwijt raakt, blijf dan stilstaan, dan zoeken de gidsen jullie op. Deze eigenwijze Fransen vonden dat blijkbaar dus niet nodig. Verder waren dit echt 3 super toffe mensen gedurende hele tocht en is verder alles helemaal goed verlopen. Bij terugkomst krijgt iedereen een goede lunch en daarna is het spullen uitpakken en gaat iedereen naar zijn eigen hostel. Voor ons als gidsen begint dan het opruimen nog. Tenten, slaapzakken, slaapmatten loshangen. Flessen opnieuw vullen, kookgerei afwassen etc. Maar met 3 personen was dit zo gedaan en rond 16.00 was ook ik thuis en kon ik eindelijk heerlijk douchen! Je bent echt helemaal zwart na deze tocht, haha. Mijn gastmoeder was zelfs een beetje geshockt toen ze me zag. Ooooh mi niña! (oooh mijn kindje/meisje toch), hahaha.
Maar zelf ben ik echt zo blij dat ik dit nog vele malen vaker mag doen, en dat ik zelfs nog andere vulkanen te zien krijg! Ik kan niet wachten tot de volgende keer. Vandaag ben ik bij Quetzaltrekkers ingetrokken. Planning voor deze week: 2 dagen werken in de receptie, 2x vulkaanborden en vrijdag en zaterdag vulkaan El Hoyo beklimmen. Jaja het gaat nu echt beginnen!!
Ciao!