Vulkaan boarden en El Hoyo

Het is nog niet eens zo lang geleden dat ik mijn laatste bericht heb geplaatst, en toch is er al weer zo veel gebeurd. 1x in de 2 weken is er op maandagavond Triviant in de bar Viavia, waar wij soms mee samen werken. Deze avond word door ons georganiseerd om extra geld in te zamelen voor de projecten waarvoor wij ons inzetten. Afgelopen maandag was voor mij de eerste keer, en het was super gezellig. In totaal waren er 17 teams en ik schat zo´n 100 deelnemers! Alles is in het Engels en Spaans, dus lokale mensen kunnen ook mee doen. Er zijn enkele fanatiekelingen die iedere Triviantavond meedoen. De volgende dag was voor mij weer een nieuwe ervaring. Ik ging namelijk voor het eerst vulkaanborden op Cerro Negro. Eerst voor ongeveer 50 minuten een zwarte vulkaan beklimmen en daarna met een plank naar beneden. Helaas moest ik de groep begeleiden en op het eind naar beneden rennen. Dit is ook een bijzondere ervaring. Ongeveer 300 meter naar beneden rennen. Stoppen is geen optie, en de stappen/sprongen worden steeds groter. Met een meter nemen we de snelheid van de gasten op, de snelsten gingen vandaag 60kmph! Ik ging rennend 24kmph. Bij deze snelheid gebeuren zo af en toe ook wel eens ongelukjes als men de plank niet meer onder controle heeft vanwege de snelheid. Twee personen uit onze groep hebben er een leuke schaafwond aan overgehouden. Maar ik hoorde dat bij een ander bedrijf laatst een vrouw haar arm had gebroken! Wij hadden trouwens een hele leuke groep, met één vreemde eend in de bijt. Een 43 jarige Italiaanse vrouw. De dag voor het vulkaanborden heeft ze bij mij de reservering gemaakt, en toen had ik al zo’n idee dat dit interessant kon worden. Het was namelijk niet zo’n standaard outdoor type. En ja, de volgende dag kwam ze in compleet witte kleding, sierraden, grote zonnebril en losse haren het kantoor weer binnen. Het leek net of ze rechtstreeks uit Milaan was aangekomen. Maar tijdens de tour viel ze gelukkig reuze mee.
Ik ben nu ook 1x bij een van onze projecten langs geweest, samen met Dora een collega uit Australië. Dit project heet las chavaladas en is voor jongens van ongeveer 6 tot en met 12 jaar. We hebben gevoetbald, basketbal en galgje gespeeld. Het was een super leuke ervaring en het is leuk om te zien dat deze kinderen het echt naar hun zin hebben en dat ze wat afleiding hebben naast hun normale leven. De meeste kinderen wonen nog wel thuis maar zijn erg arm of hebben ouders die problemen hebben met drank of druks. Dit project vangt de kinderen op zodat ze niet op de straat blijven hangen.
Verder heb ik ook weer een nieuwe vulkaan beklommen. Een 2-daagse hike op El Hoyo. Deze vulkaan word zo genoemd omdat er halverwege de berg een gigantisch gat is van 80 meter breed en 60 meter diep. Niemand weet echt precies wat dit is en hoe dit is ontstaan maar er gaan speculaties dat het een zinkgat is of dat dit vroeger een magma kamer is geweest en dat die is ingestort tijdens de laatste aardbeving. Wij sliepen tijdens deze tour zo’n 50 meter onder dit gat. De tour El Hoyo begint eerst met vulkaanboarden van Cerro Negro. Daarna maken we een lunch voor de gasten en vervolgens gaat de echte klim naar de vulkaan beginnen. Dag 1 is ongeveer 3/4 uur omhoog. Het eerste uur is het zwaarst: stijl naar boven is los zand. Dit heb ik ook geweten. Mijn collega Samantha liep voorop en daarna de 2 Oostenrijkers en 1 Duitser en ik sloot de groep af. Al bij de eerste 20 minuten was ik helemaal kapot en kwam nauwelijks omhoog. Ik wist echt niet wat er gebeurde, ik dacht er dat ik dit niet vol zou houden. Gelukkig hadden de 3 gasten er ook behoorlijk moeite mee en hadden we al snel een pauze. Tijdens deze pauze zei ik ook direct tegen Samantha dat ik helemaal kapot was en dat mijn rugzak mij naar beneden trekt. Bleek dus dat ik mijn banden van de tas helemaal niet goed had aangetrokken. Aan de bovenkant van de tas en tussen mijn rug zat een grote hoeveelheid ruimte, wat er dus voor zorgt dat je al het gewicht met je schouders moet dragen in plaats vanuit je heupen. Het leek wel of er iemand aan mijn tas hing. Samantha heeft dat toen even voor mij aangetrokken en ineens leek mijn tas wel 10kg lichter! Ik was helemaal opgelucht en het vervolg van de route ging ook echt een stuk makkelijker. Dit gaat mij dus niet nog een keer gebeuren.
Aan het eind van de route moesten we ook nog hout verzamelen voor het kampvuur. Dit was wel een grappig gebeuren omdat de jongens wel zin hadden in een flink kampvuur. Grote takken en stronken hout werden op de een of andere manier aan de rugzak gemonteerd. Sommige staken nog ruim een meter boven de rugzak uit, een leuk gezicht. Met deze bepakking moesten we nog wel een half uur lopen. Ik denk dat ik met zo’n 18kg de berg ben op gegaan. Na 4 uur hiken ben je dan ook zeker wel blij dat die tas af kan en dat je kunt genieten van een prachtig uitzicht! Tegen 16.45 liepen we voor ongeveer een uur naar het hoogste punt van de vulkaan, om vanuit daar de zonsondergang te bekijken. En nog weer een uur extra omhoog hiken is zeker de moeite waard. Ik heb nog nooit zo’n mooie zonsondergang gezien. Vanuit dit punt kun je namelijk alle vulkanen zien, op één na, die wij met Quetzaltrekkers beklimmen. De zonsondergang zorgt er voor dat je een hele mooie schaduw hebt van deze rij met vulkanen. Het hoogte punt was echter op het moment dat het begon te regen. Voor slechts 2 minuutjes was het aan het miezeren. Dit zorgde echter voor een prachtig moment. Het begon met een ‘wauw’ van een van onze gasten. Vervolgens draait iedereen zich om met dezelfde reactie. Er was namelijk achter ons een gigantische regenboog ontstaan! Precies boven de schaduw van de top van de vulkaan waar wij bovenop zaten. Een magisch moment waar ik spontaan kippenvel van kreeg. We stonden letterlijk te springen van enthousiasme. Je wist gewoon niet waar je moest kijken zonsondergang aan de ene kant, regenboog aan de andere kant, daarnaast nog weer een hele rij met vulkanen. Onvoorstelbaar gewoon. Ik heb er mooie foto’s van kunnen maken, maar toch, dat gehele moment was niet vast te leggen, en de regenboog zelf was te groot en te dichtbij om op in foto te zetten.
Na dit prachtige moment liepen we weer terug naar onze tenten om een kampvuur te maken waarop we ons avondeten konden bereiden, heerlijke pasta. Na zo’n dag hiken smaakt trouwens alles goed. Maar als extraatje hadden we marshmallows met chocolade koekjes als dessert. En voor de gezelligheid hadden we ook nog een flesje rum bij ons, dit mixten we met water en icetea poeder, een goede combinatie. Daarna is het op tijd naar bed van vermoeidheid en omdat je de volgende dag weer vroeg op moet voor de zonsopgang. In slaap komen was trouwens nog niet zo makkelijk. Je bevind je namelijk boven op de berg, zo’n 1100 meter hoog met behoorlijk wat wind. ’s Avonds is lange broek en fleece trui dan ook wel lekker.
Dag 2 is zo’n 4 uur naar beneden hiken waarna je aankomt bij een kratermeer waarin je je eindelijk kunt wassen en kunt relaxen. Hierna is het nog 45 minuten lopen om bij de chickenbus te komen die je weer terugbrengt naar Leòn. Een vermoeiende maar prachtige tour. En nu heb ik dus de 3 populairste hikes gedaan die wij verkopen.
Oja ik zal ook nog even reageren op de reactie/vraag van Ellen. Hoe is mijn accommodatie bij Quetzaltrekkers? Er zijn verschillende ruimtes waar vrijwilligers slapen. Ik slaap nu in de grootste kamer samen met de mannelijke collega’s. Vanaf maandag ga ik waarschijnlijk naar een kleinere kamer omdat een collega dan naar huis gaat. Dan kom ik samen met een meisje op één kamer dus dan heb ik wat meer privacy. Verder is het allemaal best wel oud en vies. Rob Geus zou zeggen: Hier wordt ik niet vrolijk van. Het probleem met schoonmaken is gewoon dat de meesten hier maar 3 maanden blijven, en iedereen vind het wel prima. De badkamer waar ik nu zit is ook echt wel vies, en ik ben blij dat ik slippers heb, maar zelf ga ik ook niet de moeite nemen om het schoon te maken omdat ik weet dat ik morgen een betere badkamer heb. De een vind rommel minder erg dan de ander, maar ik zorg gewoon dat ik mijn spullen bij elkaar houd en ik was voor gebruik ook nog extra een keer mijn bord/beker/etc. Maar ja Ellen, bij het gastgezin was de accommodatie zeker beter, maar voor het werk en gezelligheid is het fijner om hier te zijn.