Run for water, Beachday & Barriletes

En ook dit keer heb ik weer een heleboel te vertellen. Het aantal hikes was even iets minder omdat ik een paar dagen vrij was, daarnaast gingen we nog 2 dagen naar het strand met al het personeel en een de zware hike naar Momotombo ging helelaas niet door omdat maar 1 persoon zich had opgegeven. Toch begin ik met een verhaaltje over een 1-daagse hike naar Telica. We waren alleen met 4 gidsen omdat een aantal personen de lange route van deze hike nog niet kenden, en ik moest de terugweg van de 1-daagse telica hike leren. Normaal als je met gasten deze lange hike loopt duurt het minimaal 6 uur naar de top. Wij hadden alleen een paar snacks en water bij ons dus een erg lichte backpak. Hierdoor konden we flink doorlopen en waren we al in 3,5 uur boven. Net voor de top zagen we een smal zijpadje waarvan we niet wisten waar die heen ging. Wij hadden het idee dat we via dit pad ook op de normale route uit zouden kunnen komen, en dus probeerden we dit pad uit. Echter werd dit pad op een gegeven moment als maar smaller en smaller en was het handig geweest als we een kapmes bij ons hadden gehad. Maar we gaven uiteraard niet op en die schrammen verdwijnen later ook wel weer. Na ongeveer 2,5 uur ‘verdwaald’ te zijn geweest wilden mijn twee andere collega’s bijna terug lopen om het originele pad weer op te pakken. Mijn Belgische collega en ik hadden echter het gevoel dat we bijna bij het juiste pad waren en dus besloten we om voor 10 minuten even uit elkaar te gaan, en als we dan het niet hadden gevonden gingen we terug. En ja hoor, ons richtingsgevoel was juist en we waren weer op het pad. Om wat tijd terug te winnen, maar vooral voor de kick besloten we een gedeelte terug te rennen. Ik wilde dit altijd al eens doen omdat het beste wel stijl is en op een soort crosspad lijkt, maar met gasten en een zware backpack is dat gewoon niet mogelijk. Normaal doe je er van de dit punt tot de eerst volgende pauze plek met gasten 45 minuten over. Rennend is het mij in 10 minuten gelukt, en dat was echt super gaaf. We kwamen een andere touroperator tegen die bezig waren met de klim omhoog en die keken ons vol verwondering aan waar wij in godsnaam mee bezig waren. In totaal hebben we die dag 7,5 uur gewandeld om weer thuis te komen en dat konden we ook wel in onze voeten voelen, maar het was wel een super leuke ervaring.
Afgelopen zaterdag was ik vrij en ben ik één dag naar een ander stadje, Chinandega, geweest. Ongeveer 45 minuten met de bus wat je nog geen euro kost. Een leuk stadje om bekeken te hebben maar niet super bijzonder. Het was vooral ook fijn omdat ik die gehele dag slecht 2 andere toeristen ben tegen gekomen, wat ook wel eens lekker is. Verder was de lokale markt echt heel groot en wist ik op een gegeven moment gewoon bijna niet hoe ik daar uit moest komen.
Dan was er afgelopen zondag nog een hardloopevenement in Leòn, genaamd Run For Water. Hier heb ik samen met 5 andere collega’s aan meegedaan. Het was een 5,4km race en die ging beter dan verwacht. De exacte tijd heb ik niet, want we zijn nog steeds in Nicaragua, maar wat ik zelf heb gemeten is ongeveer 22 minuten. Één collega werd zelfs 4e. Voor die tijd had ik geen idee hoe het zou gaan omdat ik al een tijdje niet had hardgelopen, en daarnaast is het natuurlijk ook wel iets anders met deze temperaturen. ’s Middags is het hier nu sowieso 35 graden, en men zegt dat het over een tijdje alleen nog maar warmer word. Maar ik moet zeggen dat ik tijdens de hikes wel aan de temperatuur ben gewent. Het is vooral heel veel zweten en dus ook heel veel water drinken, maar meestal is er ook wel wat wind wat een beetje verkoeling geeft. Vooral ’s middags in Leòn zelf is het super warm als je door de straten loopt, maar ook in ons huis. We hebben een soort van binnenplaats, maar dat is alleen open van boven, dus de wind kan er niet echt doorheen trekken. De warmte blijft echt hangen en dat maakt je vooral lui.
Dan ben ik afgelopen maandag en dinsdag ook nog twee dagen naar het strand geweest met alle collega’s. Één keer in de 1,5 maand gaat het kantoor namelijk voor een dag dicht voor de speciale beachday. We slapen dan met alle vrijwilligers voor 1 nacht in een tentje aan het strand. Het leuke was dat er slechts 1 andere persoon in het hostel sliep waar wij verbleven, en dus hadden we een soort van privé party. Het was echt super gezellig, eigen snacks en lokale rum mee voor op het strand en meer hadden we niet nodig.
En ook gisteren was ik alweer vrij, maar ben ik samen met 3 andere collega’s naar Barriletes geweest. Dit is een van de projecten waar wij geld aan doneren. Hier worden kinderen van ongeveer 3/4 jaar opgevangen in een soort voorschoolseopvang. Uiteraard zijn deze kindjes echt super schattig en gelijk bij binnenkomst roept een koor van kinderen Buenos Dias en val je bijna om van alle knuffels die je meteen krijgt. Ik denk dat ik een nieuw favoriet project heb gevonden. Met de kinderen doen we vooral spelletjes en helpen we de vaste begeleiders een beetje met orde in de groep te houden. In totaal lopen hier namelijk wel ruim 60 van die hummeltjes rond!
De komende week heb ik een inhaalrace van de hikes die ik de afgelopen tijd niet heb gehad en daar kijk ik erg naar uit. Morgen 2 dagen naar Telica, daarna een dagje kantoor, vervolgens weer 2 dagen naar Telica, daarna Vulkaanboarden, vervolgens 3 dagen naar Somoto Canyon…… Die laatste is een van onze speciale hikes, en ik hoop dus echt dat er genoeg personen zijn die zich hiervoor opgeven. Deze hike is een stukje verder van Leòn omdat de canyon in het noorden ligt. Tijdens de hike wandel, zwem je en spring je van kliffen. Van één punt kun je een sprong van 20 meter naar beneden in het water maken. Gelukkig kun je ook naar beneden klauteren, want ik ben niet echt een held in dit soort dingen. Een iets rustiger gedeelte van deze hike is de overnachting bij een lokale boer waar je leert koeien melken (met je handen) en hoe je tortilla’s maakt. Maar zoals ik zei, eerst moeten genoeg mensen zich opgeven, dus als je wilt helpen met duimen, graag!