Sunway lagoon, Ladies night, Teambuilding program

Vorige week dinsdag zijn Hannah en ik bij Sunway lagoon geweest. De best bezochte manmade toerist bestemming van Maleisië. Onze benen waren nog een beetje wiebelig van de fietstocht, maar het is goed om in beweging te zijn in plaats van de hele dag in het kantoor te zitten. Om een beetje wakker te worden zijn we maar gelijk de eerste attractie in de achtbaan gestapt. We konden nog niet zien hoe de achtbaan er uit zag omdat het achter een berg was gebouwd, maar het was een houten achtbaan, en als beveiliging had je alleen maar een gordel om en een beugel voor je om aan vast te houden. Dit kon dus niet echt heel veel voorstellen. Hier hadden we ons echter een beetje in vergist want de achtbaan ging behoorlijk snel en een paar keer kwamen we zelf los van het bankje waar we op zaten! Oke toen waren we dus wel wakker. Vervolgens gingen we door naar het spookhuis, genaamd Horrorwood Studios 2 – The Zombie Apocalyse. Hier ben ik dus totaal geen fan van, omdat ik gewoon weet dat ik een grote angsthaas ben. Maar Hannah leek dit leuk, dus heb ik me over laten halen. We hebben 20 minuten door smalle donkere gangetjes moeten lopen en vanuit alle hoeken en gaten kwamen zombies en griezels je laten schrikken. Omdat het zo rustig was in het park gingen we maar met een groepje van 6 personen naar binnen, en dus was er extra veel aandacht voor ons. Doodeng! Ik ben me dan ook enkele keren rot geschrokken en toen we de uitgang zagen en het licht van buiten al naar binnen kwam dacht ik eindelijk dat het was afgelopen. Springt er ineens een gigantische griezel met een motorzaag voor mijn neus! Ik schrik me lam en probeer naar buiten te lopen, maar hij vind het veel te leuk om met die zaag voor mijn gezicht te zwaaien, en dus moet ik nog even wachten voordat ik eindelijk naar buiten kan hollen! Half bezweet sta ik dan eindelijk buiten, dit was iets te veel spanning voor mij, haha! Daarom besluiten Hannah en ik naar het waterpark te gaan, even afkoelen. Als eerste gaan we naar werelds eerste waterplex 5D show. Film, geluid, wind, water en stoelen die alle kanten op bewegen. Super gaaf! Vervolgens beklimmen we een hoge toren, vanaf hier kun je het hele zwembad oversteken met een hangbrug of met een kabelbaan. Uiteraard kiezen wij voor de kabelbaan. Over een lengte van 260 meter lang vliegen we over het zwembad, super leuk! Voor Hannah was het alleen iets minder. De stopper van de kabelbaan raakte haar hoofd, gelukkig kwam dit tegen de helm aan, maar toch kon ze het aardig voelen. Natuurlijk zei ze dit tegen een van de begeleiders, als reactie kreeg ze terug: Yes, I know. Hmm… oke?? Is dat het? Gelukkig was het niet heel erg en konden we door naar de volgende attracties. Nu gingen we naar de waterglijbanen waar je met een dubbele band van af kunt. De eerste glijbaan was recht naar beneden met een paar hobbels, geen probleem. De 2e was in een tunnel en ging heel snel door de bochten. Ik had echt het gevoel dat we zouden omslaan, zo snel gingen we. De 3e en laatste glijbaan was het zelfde als de 2e maar dan in het donker. Dit keer gingen we nog sneller en als gevolg vlogen we dit keer dus ook echt uit de bocht. Allebei maken we een harde smak met ons hoofd tegen de zijkant van de glijbaan! Maar de glijbaan is nog niet afgelopen en dus vliegen we nog een paar bochten door in het donker. In het water beland komt de lifeguard direct naar ons toe gezwommen. Maar zodra we zeggen dat we redelijk oke zijn, is het enige dat hij red de waterband… Hannah en ik voelen ons allebei niet zo lekker en besluiten even rustig in het water te zitten en voorlopig geen heftige attracties meer te doen. We vragen ons af of dit aan ons ligt of dat we gewoon pech hebben. We doen allemaal extreme dingen als raften, rots klimmen, kajakken, fietstochten van 340km lang en daar gebeurt niks. En dan ga je gezellig een dagje naar een attractie park waar vervolgens van alles gebeurt.. Na wat te gegeten te hebben, voelen we ons iets beter maar toch besluiten we het rustig aan te doen. We lopen naar het dier park. Een mooi park met tijgers, panters, apen, krokodillen etc. We hebben nog een reuzenschildpad mogen voeren en er was een gigantische vogelkooi waar je in kon lopen. Buiten deze vogelkooi waren ook enkele grote vogels zoals uilen en een paar arenden. Op een gegeven moment stonden we voor een zeearend die op z’n stokje zat. We zaten vol bewondering te kijken, hoe het mogelijk is dat dit beest gewoon los op zo’n paaltje zit en helemaal niet in een kooi, hij zou ook zo naar het zwempark kunnen vliegen. Terwijl Hannah en ik zo’n 10 minuten naar dat beest staan te kijken horen we opeens een fluitje. Een van de oppassers roept naar ons en zegt dat we snel moeten doorlopen, het kan namelijk gevaarlijk zijn als je een arend uitdaagt!!! We lopen maar gauw verder. Misschien is het dier gedeelte dus ook al niet zo veilig…

Afgelopen woensdag was de laatste woensdag in Kuala Lumpur, dat betekend ook onze laatste Ladies night in de grote stad. Hier moesten we dus ook even gebruik van maken. Toen we nog in Nederland waren hadden we ergens gehoord dat op ladiesnight er voor de dames tot een bepaalde tijd gratis cocktails zijn. Dit hebben we alleen nog nooit gezien. We hebben dus iets beter gevonden en ja hoor. De Skybar zegt gratis margarita’s te hebben van 18.00-21.00. Deze bar hebben we dus even opgezocht. Het is gelegen op de bovenste verdieping van een gebouw, verdieping 33. En het heeft een prachtig uitzicht op de Petronas Twin Towers. We waren mooi op tijd en hebben de stad langzaam kunnen zien veranderen van ligt naar donker. En elke tien minuten is het beeld weer anders, en worden er meer lichtjes aangedaan. Erg mooi, en ook de gratis margaita’s doen het goed!
Vanaf de Skybar zagen we in een andere nog hoger gebouw, dat ook daar op de bovenste verdieping blauw knipperlicht was. Het zag er naar uit dat daar ook iets te doen was. Het was nog vroeg in de avond en we hadden zeker nog geen zin om naar huis te gaan op onze laatste ladiesnight, dus hebben we dat gebouw even opgezocht. En ja hoor, op de 57e verdieping van dit gebouw was ook een bar. Hier was het uitzicht nog mooier, en we konden de Petronas Twin Towers bijna aanraken! Helaas hier geen ladiesnight prijzen meer, maar we hadden al geld bespaard bij de vorige bar dus hebben we hier lekker een paar wijntjes gedronken (bijna 10 euro voor 1 wijntje), en hebben we wat stokbrood en olijven besteld. Op een gegeven moment wouden we naar huis gaan, maar 2 Chinese mannen aan de bar hielden ons nog even tegen en boden ons een drankje aan. We hadden ze al eerder zien zitten en ik zei al tegen Hannah dat dat rijke zakenmannetjes zijn, aan de vodca en dure sigaren. Maar oke, 1 drankje kunnen we wel doen. En eigenlijk was het super gezellig, en waren het 2 prima kerels om even een praatje mee te maken. Ze werkten allebei bij de bank en hadden blijkbaar genoeg poen om sigaren van 25 euro per stuk te roken! Een grappige ervaring was dit. Maar de volgende dag moesten Hannah en ik nog een dagje werken en dus wouden we het niet te laat maken en zijn om een uurtje of 01.30 naar huis gegaan.

De volgende dag moesten we helpen bij een teambuilding evenement in China Town. Een groep van 45 zakenmensen deed een Adventure race door China Town. Gelukkig begon het programma pas ’s middags en hebben we nog wat slaap kunnen pakken, toch hadden we allebei wel een lichte kater…
Tijdens de Adventure race moest ik bij een Chendol kraam staan. Chendol is een lokaal soort ijs dat ik al eens eerder heb beschreven. Het is als een sneeuwbal met kokosnoot suiker siroop, groene jelly sliertjes, rode bonen en mais. De opdracht bij mijn kraampje was om de chendol zo snel mogelijk op te eten en een zo hoog mogelijk aantal punten te behalen. Gevolg: Een brainfreeze door het ijs, maar erg grappig om te zien. Sommige teams besloten om deze opdracht niet serieus te nemen en gewoon van hun chendol te genieten. Hannah moest bij een locatie staan waar de gasten een bloemenkrans moesten rijgen. Dit is traditioneel en word normaal bij de tempel gehangen. Naast deze 2 opdrachten waren er nog een paar meer lokale specialiteiten. Als afsluiting was er een prijsuitreiking en een diner. Het leuke aan deze teambuilding evenementen is dat de gasten vaak vragen of je mee wilt eten. En dit eten is altijd super goed, dus daar word geen nee tegen gezegd! We kregen rijst met verschillende groeten, vis, vlees, omelet en een lekker dessert. Niet verkeerd dus. Daarna vroegen enkele gasten of we nog even een drankje met ze deden in de skybar, want daar waren ze de vorige avond ook al geweest. Maar goed dat zij ons die vorige avond niet hebben gezien hoe wij die gratis margarita’s zaten te drinken, haha. We hebben echter geen drankje meer met de gasten gedaan omdat we de volgende ochtend al vroeg op zouden moeten om naar Gopeng te reizen.

Afgelopen vrijdag moesten we dus weer naar Gopeng voor 3 dagen. Er was namelijk een teambuilding programma voor een bank uit Kuala Lumpur. Vrijdag was vooral voorbereiding en schoonmaak. In de avond voor het programma was er met het hele team, dus de mensen van kantoor uit Kuala Lumpur, het onderhoud team van Gopeng, en de gidsen van Gopeng een gezamenlijk diner. Dit was als dank van het afgelopen jaar, en omdat Earth Camp dit jaar 10 jaar bestaat. We hebben gegeten waar je ‘steamboat’ kunt eten. Het was in een buffetvorm, en je kunt al je ingrediënten zelf uitkiezen. Vervolgens ga je terug naar je tafel waar een soep staat te pruttellen en je de gerechten kunt koken. Daarnaast is er ook een grilplaat in de tafel gebouwd. Het eten was echt super lekker en ze hadden allerlei soorten vis en vlees. Natuurlijk ben ik voor de visgerechten gegaan die je normaal niet zo 1,2,3 op je bord hebt liggen. Omdat er zo veel keus was hebben we de rijst en noedels maar overgeslaan, zodat we al het andere goede eten konden uitproberen.

De volgende dag was het tijd voor het programma De groep die aankwam is de grootste groep die ooit in Earth Camp is geweest, 166 personen. Voor deze groep is speciaal een extra slaapzaal gebouwd en zijn er nieuwe toiletbokken opgezet. Ondanks de grote groep is het programma super goed verlopen en de gasten waren hartstikke leuk en aardig. Ze bleven voor 2 dagen en ik heb 2 dagen de zelfde activiteit moeten begeleiden. In de avond was er een barbecue met lootjes trekken en vervolgens hadden de gasten nog een drum cirkel training. Erg leuk om 166 mensen tegelijk om trommels te zien drummen. Het enige probleem dat begin 2e dag ontstond was dat het water op was. De gasten konden dus niet meer douchen, en moesten dus de rivier in om zich op de frissen. Gelukkig hadden ze hier alle begrip voor, ook omdat ze wisten dat de rest van het dorp zonder water zat nou. Na 2 drukken en lange dagen vertrokken weer 5 volle bussen terug naar Kuala Lumpur. De gasten waren super tevreden en er kwamen bedankjes vanuit alle kanten, erg leuk. Ook omdat dit weekend het laatste weekend voor Hannah en mij in Gopeng was. Het is gewoon super om dat met zo’n weekend af te sluiten.

Van de collega’s in Gopeng kregen we ook een leuk afscheidscadeau. We werden namelijk weer in de rivier gesmeten. Als eerste was Wan, een Maleisische collega die naar 3 jaar weggaat bij Nomad. Ik had al het gevoel dat wij het volgende slachtoffer zouden zijn en dus nam ik gauw de benen. Helaas hadden een paar collega’s van mij dat door en toen werd de achtervolging ingezet. Toen ze mij eenmaal te pakken hadden, werd ik in een bak gedropt die aan een scooter is gemonteerd, een soort van zijspan. Hiermee werd ik naar de rivier gereden. Bij de rivier aan gekomen moest er eerst nog even rode jam over mijn gezicht worden gesmeerd, en werd ik door het gras gerold. Vervolgens werd ik dan eindelijk ik het water gegooid, haha! Ik zal ze allemaal missen! Het was altijd zo gezellig in Gopeng en het is al 1 grote familie daar.

Voordat we terug naar Kuala Lumpur reden heeft Yuen-Li ons nog 1 keer mee uit eten genomen in Gopeng. We kregen een super grote vis, zeewiersoep, groentes en rijst, erg lekker! Yuen-li zei dat ze het hoofd wel zou opeten omdat wij dat dus echt niet doen. Ze eet werkelijk gewoon het hele hoofd op!! Op een gegeven moment prikt ze een oog aan de vork en eet ook die gewoon op. ‘Of wil je er ook 1 laura?”, vraagt ze. Euh.. nou ik weet niet.. naja doe ook maar. Dus ik heb eerst haar verbijsterd aan zitten kijken dat ze het visoog opeet en vervolgens eet ik de volgende op, haha. Echt lekker was het niet, maar ik had het viezer verwacht. Omdat het gekookt was, was het gewoon zacht van binnen en geen hard oog, zoals je altijd op Fear Factor zag. Het is altijd grappig als Yuen-Li je mee uit eten neemt, altijd weer wat bijzonders op het menu.

Oke genoeg voor nu dacht ik zo. Het volgende verhaal zal waarschijnlijk ook weer een hele lap tekst zijn, want vanavond pakken Hannah en ik de nachttrein naar Langkawi. Dit is een eiland in het noorden van Maleisië, aan de grens met Thailand. We gaan hier lekker een week genieten van het eilandleven voordat we alweer naar huis vliegen. Vandaag hebben we ook al afscheid moeten nemen van onze bazin Yuen-Li. Hannah en ik hebben haar een prikbord gegeven vol met foto’s van onze mooie moment hier met Nomad Adventure. Het is een cadeau voor in het nieuwe kantoor dat is gebouwd in Gopeng, zodat ook de andere collega’s er wat aan hebben.

De foto’s van het fietsen en van dit verhaal staan op mijn facebook.

Groetjes!