Poco a poco

Poco a poco
Beetje bij beetje leer ik steeds meer woordjes Spaans. Vorige week vrijdag ben ik naar Leòn vertrokken en daar kon ik ook gelijk bij mijn gastgezin in trekken. Een hele aardige meneer (Neddar) en mevrouw (Maria) + hond (Rufo) en papagaai (Flor), deze schreeuwt de hele dag Buena, buena, Flor, Flor. Ik heb een soort zolderkamertje die te bereiken is via een trap uit de tuin. Een redelijk grote kamer met eigen wc en (koude)douche. Verder is het huis ook helemaal prima. Dit zijn dan ook zeker geen arme Nicaraguanen. Maria werkt op kantoor en Neddar is docent aan de Universiteit. Rijk kun je ze ook niet noemen, want in Nederland zouden wij dit huis maar ouderwets vinden. Ook Maria van Jezus en Josef is hier erg belangrijk. Ik heb ze nog niet geteld, maar in elke kamer hangen 1 of meerdere beeldjes/schilderijen. In hun doen en laten kan ik hier trouwens niets van merken. Ook op veel auto’s taxis en vrachtwagens staat Te Amo Jesus. Het communiceren gaat zoals verwacht erg lastig, maar zoals Maria zegt: ‘’poco a poco’’. Maar ik kan echt merken dat het elke dag beter gaat. Wel vind ik het lastig dat ik nog niet precies kan uitleggen wat ik allemaal denk, wat ik thuis doe of wat mijn planner hier zijn. Maar dat zal hopelijk over 3 weken wel lukken. Ik heb nu 5 lessen gehad en vind het echt super leuk! Zaterdag ben ik de stad gaan verkennen. In het begin nog wel lastig, omdat ze hier niet aan straatnamen doen. De stad is namelijk verdeeld in blokken, en een huis word bijvoorbeeld aangegeven als: 3,5 blok ten noorden van de kathedraal. Ik ben dus ook al meerdere keren verdwaald geweest, maar dan kom je weer een historisch pand tegen, die op mijn plattegrond staat, en dan weet je weer waar je bent. Je moet trouwens goed kijken waar je loopt. Niet alleen vanwege het verkeer, auto’s brommertjes, paard en wagen etc., maar ook vanwege de slechte wegen. Er zitten over gaten in de grond en geen enkele vierkante meter is gelijk. Leòn is wel echt een hele mooie historische stad en de mensen zijn erg vriendelijk en behulpzaam. Zo zat ik zaterdag in het park en kreeg ik 3 maal gezelschap van mensen. Helaas wouden deze mensen alleen maar wat van mij. Als eerste een jong meisje die kauwgom aan mij wilde verkopen. Ik denk niet dat dit meisje echt op straat leeft, maar mijn portemonnee wilde ik ook niet trekken. In plaats daarvan heb ik maar een poging gedaan om een klein gesprekje aan te knopen. Helaas was zij toch meer geïnteresseerd in hoe duur mijn oorbellen en horloge waren. En dan had ik nog een horloge van 10 euro van de hema om en oorbellen van een euro uit Thailand.. Nummer twee was een vrouw van ongeveer eind 20. Zei kwam naast me zitten, vroeg hoe het met me ging, hoe oud ik was, heb je al een baby? Bleek dus later in het verhaal dat ze melk nodig had voor haar baby in the ziekenhuis…??? Sorry nee daar kan ik niet bij helpen. Dan nummer 3, een vrouwtje van in de 50 die ook eerst begint met een leuk verhaaltje. Vervolgens komt er een boekje tevoorschijn waarin allemaal korte stukjes tekst van toeristen staan die een rondleiding van haar hebben gehad. Naast het feit dat zei geen Engels sprak en ik geen Spaans had ik net de hele stad al verkend. Zelf heb ik mooi mijn Spaans een beetje kunnen oefenen, maar helaas kon ik deze mensen niet helpen. Gelukkig gaat het allemaal wel op een hele vriendelijke manier en zonder kwaads in gedachten. Later kwam ik mevrouw numero 3 nog weer tegen en die zei gewoon vriendelijk gedag.
Zondag waren de zoon en zijn vriendin van mijn gastgezin op bezoek. We zijn een dagje naar het strand geweest. We hebben eerst heerlijk geluncht (nog om 16.00uur), ik heb een grote vis voor nog zo’n 5 euro gegeten. Daarna hebben we een stukje over het strand gelopen. Zwemmen was helaas niet mogelijk omdat het vloed was en dan is het hier gewoon te gevaarlijk.
Door de weeks ga ik dus elke dag van 08.00 tot 12.00 uur naar de Spaanse les. Daarna ga ik naar huis om verder te leren, voer gesprekjes met mensen op straat of in het park. Soms is het erg frustrerend als je niet begrijpt wat ze bedoelen of als ze jou niet begrijpen, maar zoals ik al zei, het gaat steeds beter. Het leven in Leòn is hier heel fijn. De stad is niet zo groot en je kunt alles lopend af.
Ik heb ook het kantoor bezocht waar ik straks ga werken. Daar gebruik ik nu ook het internet van, want in mijn huis is geen internet. Ik heb de meeste toekomstige collega’s al leren kennen, en het lijken me aardige personen. Mijn weekend is net begonnen, dus 2 dagen geen Spaanse les, maar extra veel oefenen met mijn gastouders. Zondag gaan we weer een middagje naar het strand.
Nou dat waren mijn eerste ervaringen voor zo ver. Wellicht ben ik nog dingen vergeten, want er gebeurt hier gewoon super veel.
Hasta Luego!

Foto's staan op facebook