Vakantie deel 2. Laatste verslag

Mijn verhaal gaat verder over Pearl Lagoon, een eilandje aan de oostkust van Nicaragua. Tijdens mijn derde dag hier samen met Drew en Roos uit California hebben wij echt van alles meegemaakt. Ik begon ’s morgens vroeg met een stuk hardlopen naar Awas, het strandje waar ik de dag ervoor ook al was geweest. Onderweg kwam ik een heleboel kinderen tegen die allemaal op weg waren naar school. Die begint hier om 07.00 uur. De terugweg werd ik aangesproken door een lokale rasta man. In het begin ben ik altijd een beetje afwachten en schuw als mensen me aanspreken. En hier hadden we toch al behoorlijk wat dronken mensen gezien en je weet nooit precies wat ze van je willen. Maar hij was gewoon geïnteresseerd in waar ik vandaan kwam en waarom ik voor Pearl Lagoon had gekozen. Er komen hier namelijk nauwelijks toeristen. In een week maximaal 10 personen werd ons verteld. Na het hardlopen ging ik samen met Roos en Drew weer naar Awas, hier kwamen we weer mijn rasta vriend tegen. En voor ons, zijn ‘vrienden’, wilde hij wel een paar kokosnoten uit de boom halen. Met een touw als hulpmiddel om zijn blote voeten, klom hij zo een boom in van zo’n 4 meter hoog. Met een machete hakte hij de kokosnoten open en toen hadden we heerlijk verse kokosmelk. Vervolgens wilde hij ons nog iets anders laten zien en moesten we hem volgen naar een houten hutje. En plots lag daar een mega grote levende schildpad op zijn rug! De vangst van die ochtend. Ik had nog nooit een grote schildpad in het wild gezien en was vandaar helemaal overdonderd. De grootste schok voor mij was dat dit zo goed als dagelijks gebeurt en dat die schildpad gewoon maar moet wachten tot hij geslacht word. Dit is hun cultuur en hier leven zij van. Maar het is toch wel heel raar omdat ik niet zo lang geleden bij onze eigen hike nog informatie kreeg over hoe ze in een ander gebied schildpadden beschermen. En hier in Awas stond het gewoon overal op de menukaart. Naast deze joekel van 55kg had hij zelfs nog een grotere om de hoek liggen. Na deze ervaring moesten we echt wel even relaxen in het heerlijke warme water. Toen we later terugliepen werden we weer door iemand aangesproken. Een Muskieto, genaamd Areal. Hij vond het geweldig dat wij zijn ‘dorpje’ bezochten. Met trots vertelde hij over zijn cultuur en geschiedenis. Awas is één van de weinige plekken waar nog Muskieto’s leven. Ze moeten vechten voor hun bestaan en cultuur tegen de Creolen. Maar omdat ze vroeger een Engelse koning hebben gehad, kunnen de anderen niks beginnen. Areal nam ons mee naar een prachtig stuk natuur waar we anders nooit waren gekomen. Het leek net een savanne waardoor ik nog meer het gevoel kreeg dat we in Afrika waren. Bij terugkomst bij zijn ‘huis’, een hutje van houten planken en golfplaten, zonder water of wc, krijgen we versgebakken brood en een zakje drinken. Dit had hij snel bij zijn moeder opgehaald die het net had gebakken. In zijn huis maken we kennis met zijn vrouw en vier kinderen. 3 jongens en een meisje met allemaal oude vieze kleren en donkere tanden. Een erg arme familie, en we zijn dan ook graag bereid om ons brood met de kinderen te delen. Het was geweldig om te merken hoe deze man toch met liefde en trots over zijn cultuur wilde vertellen. Wanneer we afscheid nemen en hem een kleine gift geven zwaait de hele familie ons met grote glimlachen uit. Iets verderop zien we twee jongens onze richting op fietsen. Hier hebben ze geen bagagedragers dus één persoon zit op het zadel en de ander zit op de stang voor hem. Echter was de persoon die aan het sturen was ook nog iets op zijn schouder aan het dragen. Toen ze dichterbij waren konden we zien wat het was. Hij hield een afgehakt koeienhoofd vast bij de horens! En dat komt zo maar even voorbij fietsten, haha.
Vervolgens gingen we lunchen bij comedor Eva. We komen hier al snel aan de praat met een geweldig oud vrouwtje van minimaal 80 jaar. De manier hoe ze daar op een stoel in haar tuintje zat, haar gelaat, lieten een heleboel levenservaring zien. Al gauw gaan de gesprekken dan ook over vroeger en de geschiedenis van het eiland en hun volk. Dit dametje is Creools en je kunt merken dat er een bepaalde rivaliteit is tussen hen en de Muskieto’s. Deze dag vol nieuwe ervaringen was een goede afsluiter van mijn bezoek aan de oostkust.
De volgende dag stond er weer een lange reis voor de boeg, namelijk naar kunststadje Masaya. Om 05.00 uur vertrok de 1e bus en 3 bussen later kwamen we om 19.00 uur aan in het hostel. Ik reisde nog samen met Drew omdat hij ook verder wilde naar het eiland Ometepe. Masaya staat bekend om zijn creatievellingen en handgemaakte hangmatten. Ik heb hier lekker de toerist uitgehangen, rondgelopen, foto’s gemaakt en de volgende dag de boot gepakt naar Ometepe. Ometepe is een bijzonder eiland dat eigenlijk bestaat uit 2 vulkanen. De eerste dagen sliep ik hier op het gedeelte van vulkaan Maderas. In dit hostel sliepen we in een hangmat. Al direct de 1e dag net voor zonsondergang werden we verrast door een groep apen die rustig in de bomen zaten te eten. Slechts zo’n 4 meter van ons vandaan! Verder zijn er eekhoorns en een heleboel prachtige vogels die totaal niet mensenschuw zijn en die zich graag op de foto laten zetten, haha. En dit komt niet omdat de dieren worden gevoerd, maar omdat het gewoon een hele rustige, groene omgeving is en iedereen de natuur hier respecteert. Verder was er van alles te doen op het eiland. We zijn lekker naar het strand geweest, hebben fietsen gehuurd en zijn rondom vulkaan Maderas gefietst. Dit was een intensieve 6 uur durende rit over een hobbelige zandweg, met alleen af en toe verharde wegen. De fietstocht was zeker de moeite waard maar onze kont en handen waren toch wel blij toen we van de fiets afstapten. Een andere actieve dag was de beklimming van vulkaan Maderas. Samen met een vrijwilliger van het hostel en een aantal andere backpackers liepen we in 4,5 uur naar de top. Het mooie aan deze hike vond ik dat het totaal anders is dan alle hikes die ik met Quetzaltrekkers heb gedaan. Je loopt namelijk voortdurend in het bos, en er zijn slechts een paar momenten dat je door de bomen kunt kijken, maar we zagen bijna niks omdat er allemaal wolken waren. Dit bos wordt niet voor niets een cloud forest genoemd. Maar het mooie aan deze tocht is dat bovenaan in de krater een klein meertje is met een grasveld waar we heerlijk hebben uitgerust.
Een andere beklimming 2 dagen later deed ik naar vulkaan Conception. De zwaarste van de twee. In de boeken staat ook dat dit alleen voor gevorderde hikers is. De dag voor de hike was nog wel een uitdaging om een goede gids te vinden tegen een eerlijke prijs. Het was namelijk laagseizoen en had niemand anders om mee te hiken. Normaal is de prijs voor 1 persoon zo’n 35 euro. Dit had ik er alleen niet echt voor over en ben verder op zoek gegaan naar een goedkoper aanbod. Aan het eind had ik alle bureautjes gevraagd en de hele straat wist wie ik was. Uiteindelijk een prijs voor 20 euro gekregen, dus dat was zeker de moeite waard. Om 07.00 uur vertrokken mijn gids Jesse en ik naar het startpunt van de vulkaan. Het eerste vlakke gedeelte had hij de vaart er goed in zitten en ik dacht dat we mooi snel de top zouden beklimmen. Het punt dat we omhoog moesten klimmen was uiteraard zwaarder, maar ik had er niet echt moeite mee. Het grote voordeel voor mij is dat het hier een stuk koeler is dan in Leòn en dat ik geen zware backpack hoef mee te sjouwen. Mijn gids had er zelfs meer moeite mee en moest mij zelfs elke keer vragen of we even een pauze konden houden, haha. Na ongeveer 500 meter omhoog zei hij dat ik wel verder alleen mocht doorlopen tot 1000 meter hoogte, het einde van de boomlijn. Daar kon ik dan wel op hem wachten, hij had iets meer tijd nodig. Dus ik in mijn eentje verder de beklimming omhoog, en dan op een gegeven moment bereik je het punt zonder bomen en sta je midden in de wolken. Een super gaaf gevoel om daar zo alleen te staan, heel apart. In de tussentijd had ik al een broodje gegeten en was ik uitgerust, toen mijn gids na 15 minuten compleet bezweet en uitgeput ook de 1000 meter had bereikt. Echt geniaal! Ik kon er wel om lachen, ik had gewoon mijn eigen gids verslagen. Naar de top was vervolgens nog ruim 600 meter omhoog. Mijn gids wist echter dat er ook een gids met een toerist om 5 uur was vertrokken en via een fluitsignaal probeerde hij contact te krijgen. In het begin lukte dit nog niet maar ruim een uur voordat we bij de top waren kwamen deze andere gids en toerist naar beneden. Vervolgens werd mijn gids met die van de Duitse toerist gewisseld. Hierdoor hoefde mijn gids niet helemaal naar de top en kon ik met de andere gids gewoon vlot naar boven. Mijn gids en de Duitser wachtten vervolgens op ons bij de boomlijn op 1000 meter hoogte. Helaas was het bovenaan de top helemaal bewolkt en kon ik slechts 3 meter voor mij uitkijken. Echter had dit ook wel iets speciaals. Maar bij de afdaling klaarde het iets op en op zo’n 1200 meter hoogte verdween het wolkengordijn en hadden we een prachtig uitzicht! In totaal had ik er nog geen 7 uur over gedaan, en normaal is het minimaal 8/9 uur dus dat was wel gaaf. Dit was trouwens ook mijn laatste en hoogste vulkaan die ik heb beklommen in Nicaragua. In totaal heb ik er nu 8 verschillende vulkanen beklommen, plus nog een aantal ‘normale’ bergen. Dit was ook de laatste dag van mijn vakantie gedeelte, want de volgende dag ging ik weer terug met de boot en bus naar Leòn. Hier ben ik nu 3 nachten tot mijn vlucht aanstaande dinsdagochtend terug gaat naar Dusseldorf.
Ik heb een geweldige tijd gehad bij mijn gastgezin waar ik Spaans heb geleerd, Quetzaltrekkers en het prachtige land Nicaragua. De tijd is weer voorbij gevlogen en ik heb zin om familie en vrienden weer te zien, maar zou ook graag langer blijven. Quetzaltrekkers is echt een familie geworden, ook al komen en gaan er elke keer mensen. Iedereen helpt elkaar bij de voorbereidingen van de hikes en men staat altijd voor elkaar klaar. Plus het is ook nog eens super gezellig!
In Nederland staat al weer een nieuwe uitdaging op mij te wachten. Het vinden van een baan!
Maar dat zien we dan wel weer.
Bedankt voor het volgen van mijn verhalen en alle leuke reacties, tot snel!